Saga Metallica

Saga Metallica.

Hljómsveitameðlimir:

James Alan Hettfield Rythmin gítar, söngur.
Kirk Lee Hammett: Lead gítar, bakraddir.
Robert Trulijo: Bassi, bakraddir.
Lars Ulrich: Trommur.

Fyrrum hljómsveitameðlimir:

Ron Mcovery: Bassi
Clifford Lee Burton: Bassi
Jason Netswed: Bassi
Dave Mustaine: Lead gítar.

Tímabil:

1981-enn í gangi.

Diskar

Kill Em’ All (Júlí, 1983)
Ride The Lightning: (Ágúst, 1984)
Master Of Puppets: (3. Mars, 1986
...And Justice For All: (25. Ágúst, 1988
Metallica: (Black Album) (13, Ágúst, 1991)
Load (4. Júní, 1996)
Reload: (18. Nóvember, (1997)
Garage INC. (24. Nóvember, 1998)
S&M: (23. Nóvember 1999)
St. Anger: (5. Júní 2003)




Metallica er ein stærsta hljómsveit sögurnar og hefur sigrað metal heiminn síðustu 25 ár.
Þeir hafa gefið út margar frábærar plötur sem hafa selst í tæpum 100 milljónum eintaka víða um heim.
Þeir hafa átt sín góðu tímabil og hafa farið mikið niður um leið.
Flestir ættu að þekkja lög eins og “Enter Sandman” og “One”.
Metallica er ein áhrifamesta hljómsveit sem uppi hefur verið og hafa margar tónlistastefnur verið fyrir áhrifum frá þessari hljómsveit. Þeir risu upp í fyrri hluta níunda áratugarins ásamt hljómsveitum eins og Megadeth, Slayer og Anthrax.
Ég ætla í þessari ritgerð að segja ykkur frá þessari sögufrægu hljómsveit.















Allt byrjaði þetta þegar trommarinn Lars Ulrich lýsti eftir einhverjum til að stofna með sér hljómsveit. Það var James Hettfield sem svaraði og var þar hljómsveitin metallica komin. Á árinu 1981 voru mikil skipti á meðlimum en loks árið 1982 fundu þeir á bar Cliff Burton og sienna Dave Mustaine. Þetta var lineupið þar til 1983 þegar þeir ráku Dave vegan þess að þeim fannst hann ekki einbeita sér nóg að tónlistinni.
Umboðsmaður þeirra benti á gítarleikara hljómsveitarinnar, Exodus, Kirk Hammett. Þeir ákváðu að hringja í hann og hann samþykkti. Þeir voru búnir að taka upp eitthvað efni en tóku það bara aftur upp og þá með Kirk. Þá gáfu þeir plötuna Kill Em’ All. Þessi plata var mjög svo góð og frábær byrjun. Þeir fylgdu plötunni eftir í smátíma og fóru svo beint aftur í stúdíóið að taka upp næstu plötu. Þessi plata var Ride The Lightning. Sú plata var enn betri og innihélt hún lögin For Whom The Bell Tolls, Fade To Black og fleiri. Þessi plata gerði þá miklu frægari og veitti þeim fleiri möguleika. En þeir voru að koma með trash metalinn upp á yfirborðið með þessum plötum. Trash metal er týpa af metal undir áhrifum af pönki og er mjög aggressív tónlistastefna og textarnir voru fullir af reiði og sama mátti seigja um viðlagið.
Þegar hér er komið, 1986, gáfu þeir út sína næstu plötu: Master Of Puppets. Þessi plata var þeirra besta verk hingað til og seldist hún í einni milljón eintaka á smátíma. Þess plata hélt klassíkina battery, master of puppets og sanitarium. En þá gerðist það í nóvember 1986 þegar þeir voru að túra að þeir lentu í rútuslysi og rútan sem þer voru í valt. Þetta var endalok Cliff Burton en hann lenti undir rútuni.
Þarna voru þeir næstum hættir en ákváðu að halda áfram og hugsuðu að Cliff hefði viljað það.
Þeir fundu nýjan bassaleikara, Jason Newsted, Sem var með þeim á næstu plötu þeirra, ...And Justice For All, Sem enn sló við þeim fyrri með stórslagaranum, One. Þeir gerðu sitt fyrsta myndband við þetta lag og eftir það urðu þeir enn frægari og fóru að spila í stærri höllum og leikvangum. Þeir túruðu mjög lengi eftir þessari plötu eða um tvö ár. Eftir það komu þeir heim til að taka upp sína stæðstu plötu. Metallica, sem fékk viðurnefnið Black Album. Þarna voru hver frábæru lögin eftir öðru. Þar á meðal Enter Sandman sem sló í gegn um allan heim. Þessi plata kom þeim á toppin um allan heim. Þeir fóru í annan langan túr og fóru svo í frí. En þeir komu ansi breyttir úr þessu fríi, Þeir voru búnir að klippa sig og komnir í fínni föt en þeir voru þekktir fyrir töraleg föt. Þarna kom stórt stökk niður ,að mati flestra, með plötunni Load, sem var alveg ágætis plata en ekki bara sama metallica og fólk átti að venjast. En þarna voru þeir farnir að færast aðeins út í nu metallin. (Týpa af metal þar sem alls konar tæknibrellum er bætt við og rapp var farið að blandast með)
En þeir sukku enn dýpra með plötunni Reload sem er talið þeirra versta verk.Þeir misstu ansi mikla virðingu og þar sem þeir lentu í deilum við Napster fyrirtækið þegar þeir sáu að þeir hafi tekið efni af þeim og sett á netið misstu þeir stóran hóp aðdáenda.
En þeir héldu áfram og gáfu út nýjan disk, Garage INC, Sem reyndar var samansettur af tveim plötum. Einni smáskífu sem kom út 1987 og svo nýju efni. Þessa plata var bara sæmileg. En í staðin fyrir að túra sérstaklega fyrir þessa plötu þá fóru þeir í túr með Sinfóníunni frá San Fransisco. Og frá því ferðalagi ggáfu þeir út plötuna S&M sem var upptaka af tónleikunum.
Eftir þetta kom upp vandamál. Jason .bassaleikarinn, hætti þar sem hann leið ekki endalaust hvað hann var útundan í hljómsveitinni. James fór vegna álkóhólistavandamála. Margir héldu að hljómsveitin væri hætt og hún var það næstu því. En dag einn kom James aftur hress og tilbúinn.
Þeir fóru að leita að nýjum bassaleikara og fundu fyrrum bassaleikara Ozzy Osbourne ,Robert Trulijo. Þeir komu sér þá loksins aftur upp í stúdíó að taka upp plötuna St. Anger. Sú plata var frekar slöpp en allaveganna sýndi hún endurkomu risanna. Þeir túruðu um heiminn og komu meðal annars hingað til Íslands.
Síðustu tvö ár hafa þeir verið í fríi en í byrjun þessa árs komu þeir með fréttir um að þeir væru eitthvað að dunda sér við í stúdíóinu og fólk gæti átt vona nýrri plötu í lok ársins eða næsta ár. Og við getum beðið spennt eftir henni.

Saga AC/DC

Saga Ac/dc

Angus Young (Lead Guitar)
Þessi snilldar gítarleikari var fæddur í Glasgow, Skotlandi 31. mars 1955. Hann er yngstur af Young fjöskyldunni. Þegar hann var aðeins 2 ára flutti hann og fjölskylda hans frá Skotlandi í úthverfi í
Sydney. Hann hefur spilað á gítar síðann hann var 9 ára. Hann hætti í skóla þegar hann var aðeins 15 ára því hann vildi frekar vinna fyrir hljómsveitar dóti. Takmarkið hans: Að verða rokkari. Fyrsta hljómsveitin sem hann stofnaði var kölluð "Tantrum". Kvöld eitt þegar hann hélt tónleika, gerði Angus
allt vitlaust, sérstaklega með hlaupum sínum fram og til baka á sviðinu, þetta fræga "duck walk" eins og það er kallað en hann tók það upp eftir Chuck Berry, en Angus hafði verði mikill aðdáandi hans. Á þessum tónleikum tók Malcolm (bróðir hans) eftir hæfileikum hans og fékk hann strax við liðs við sig í nýju
hljómsveitina sína: AC/DC. Hugmyndin af því að vera í skólabúning á sviði kom frá systur þeirra. Þegar Angus var ennþá lítill, þá hafði hann aldrei tíma til að skipta um föt áður en hann fór á hljómsveitar æfingu. Þá spurði systir hans: "Afhverju klæðistu ekki bara skólabúningnum á sviði" Síðan þá hefur hann
alltaf verið í skólabúning á sviði. Hann spilar á Gibson SG 1968.

--------------------------------------------------------------------------------

Malcolm Young (Rhythm Guitar)


Malcolm var fæddur í Glasgow, Skotlandi 6. Janúar, 1953. Hann er eldir bróðir Angusar, hann hætti í skóla mjög snemma til þess að fara að vinna. Það var eldri bróðir han George sem gaf honum gítar bakteríuna. Sem síðan Malcolm gerði við Angus. Af sjálfsögðu fékk Angus sinn fyrsta gítar frá Malcolm. Áður en Malcolm stofanði AC/DC ásamt bróður sínum, spilaði hann í hljómsveit sem hét "The Velvet Undergrounds". Hans tónlistar áhrif koma frá Rolling Stones og síðan kemur mikið úr jazz-i, svo dæmi sé tekið Louis Armstrong.
Malcolm er af mörgum talinn vera heilinn á bak við hljómsveitina. Hann hefur ásamt bróður sínum samið öll lög hljómsveitarinnar. Hann notar Gretcsh Firebird með mjög þykkum strengjum og hann er einn sá besti takt gítar spilar í heimi.
--------------------------------------------------------------------------------

Bon Scott (Ex-Singer)

Bon Scott (Ronald Belford) var fæddur 9. júlí 1946. Hann er upprunalega frá Skotlandi, en hann flutti til Ástralíu þegar hann var 4 ára. Hann hélt sér uppi með littlum vinnum. Þó hann hafi ekki verði mjög
hæfileikaríkur í skóla þá féll hann fljótlega fyrir tónlist og byrjaði að spila á trommur þegar hann var 15 ára. Áður en hann gekk til liðs við AC/DC, þá söng hann fyir nokkrar hljómsveitir eins og Spectator og The Valentines. Í fyrstu vildu Young bræðurnir fá hann á trommurnar en seinna sannaði Bon Scott sig sem mjög góðan söngvara líka. Kona hans var alltaf að biðja hann um að semja lag um sig þannig að hann samdi lagið "She's got balls". Örlitlu seinna skildi hún við hann. 20. febrúar 1980 dó Bon Scott í London. Eftir
nótt þar sem mikið var drukkið og hann var fundinn í bíl vinar síns, en þar hafði hann drukknaði í sinni eigin ælu. "Okkur leið eins og við hefðum misst meðlim úr fjölskyldunni", sagði Angus.



--------------------------------------------------------------------------------

Brian Johnson (Singer)


Brian fæddist þann 5.október, 1948 í Newcastle. Áður er hann byrjaði með AC/DC, hann söng í hljómsveit sem hét "Geordie",
aðalega þekkt í Englandi. Það var hann sem þurfti að fylla upp í skarðið sem Bon hafði látið eftir sig.En Brian gerði það vel. Það fyrsta sem hann gerði með AC/DC var platan Back in Black, og hún varð þeim
til mikilla framfara og var mest selda plata á þeim tíma og náði fyrsta sæti á mörgum listum. Brian's (sem er mikið fyir bjórinn)
fær áhrif frá Joe Cake og Ray Charles




--------------------------------------------------------------------------------

Phil Rudd (Drummer)

Hann var fæddur 19. maí, 1954 í Melbourne, Ástralíu. Áður en hann byrjaði sem trommari hjá AC/DC, spilaði
Phil í hljómsveit sem hét "The couloured balls". Hann byrjaði fyrst með AC/DC árið 1975 en hætti með þeim
árið 1983 eftir mikil rifrildi við Malcolm. Tveir aðrir trommara reyndu að fá stöðuna hans: Simon Write og
seinaa Chris Slade. Þrátt fyrir að vera mjög góðir trommarar gat hvorugur þeirra fengið stöðuna sem
trommari hljómsveitarinniar. Seinna eða 10 árum síðar, kom Phil aftur til hljómsveitarinnar fyrir gerð
plötuna "Ballbreaker" sumarið 1994.

--------------------------------------------------------------------------------

Cliff Williams (Bass)

Cliff var fæddur 14. desember, 1949 í Romford, úthverfi í London. Hann stofnaði sína eigin hljómsveit
sem hét "Home" en þeir hættu fljótt saman síðan byrjaði hann í annari hljómsveit: Bandit. Hann kom síðan
til AC/DC fyrir gerð plötunar Powerage árið 1978. Angus viðurkennir: "Við fengum hann til okkar því að
hann var með fallegt andlit. Þú veist að það er mikilvægt ef þú vilt fá nóg af stelpum á tónleikana."




--------------------------------------------------------------------------------

Chris Slade (Ex-Drummer)




Chris Slade var fæddur 30. október, 1948 í Englandi, þar sem hann á heima enn þann dag í dag. Honum er fyrst
minnst þegar hann spilar með Tom Jones lagið "It's not unusual". Síðan spilaði hann með mörgum mismunandi
hljómsveitum (Tony Hazzard og Tom Paxton, Manfred Mann's Earth Band, Uriah Heep...) áður en hann byrjar
með AC/DC til þess að taka við af Simon Wright. Hann spilaði á "The Razor's Edge" og á þessum heims túrum
(Live at Donington sem kom út árið 1992) Hann er einnig hluti af Big Gun, aðal laginu í myndinni "Last action hero"
(með Arnold Schwarzenegger). Árið 1995, tók Phill Rudd við sæti hans sem trommari og spilaði á "Ballbreaker"



The Beginning

AC/DC var stofnað af Malcolm Young, einu af níu börnum William og Margaret Young. 1971, þegar Malcolm var 15 ára hætti hann í skóla og gekk í bandið Velvet Underground(ekkert tengt bandi Lou Reed), þar sem söngvarinn var Brian Johnson.
Árið 1977 bauð George, bróðir Malcolms, honum og bróðir hans Angus í bandið Marcus Hook Roll Band, til að taka upp plötuna Tales of Old
Granddady. Þetta var það fyrsta sem Angus og Malcolm gerðu fyrir ACDC. Eftir 14 ár og 9 mánuði(aldurinn þegar þú mátt hætta í skóla), hætti Angus í skóla og fór að vinna sem prentari á klámblaði að nafni Ribald. Þegar Velvet Underground hætti starfsemi var Malcolm ákveðinnn í að stofna band með einum gítarleikara og hljómborðsleikara, en hann skipti síðan um skoðum og ákvað að hafa tvo gítarleikara og réði Angus sem hinn gítarleikarann. Réði hann svo Colin Burgess sem trommara en hann hafði spilað í nokkrum böndum áður, svo gekk bassaleikarinn Larry Van Knedt til liðs við þá og að lokum söngvarann Dave Evans. Nafnið AC/DC, kemur af ryksögu sem móðir bræðranna átti, en það er skammstöfun fyrir ‘Alternating Current/Direct Current’.
Fyrstu tónleikar þeirra voru á litlum klúbbi í Sydney sem kallast Chequers. Þeir spiluðu cover lög eftir Bítlana, Chuck Berry og Rolling Stones. AC/DC var fædd!

It's A Long Way To The Top

Næstu 6 mánuði voru miklar mannabreytingar í hljómsveitinni. Í staðinn fyrir Colin Burgess komu Ron Carpenter, Russel Coleman og Peter Clack hver á fætur öðrum meðan að Rob Bailey kom í staðinn fyrir Larry sem bassaleikari.
Í júní ’74 tóku AC/DC fyrstu lögin sín upp, en þetta voru lögin 'Can I Sit Next To You Girl' og 'Rockin' In The Parlour' . Núna voru meðlimirnir Malcolm Young, Angus Young, Dave Evans, Rob Bailey og Peter Clack. Þá fóru þeir á tónleikaferðalag til að spila á klúbbum, þeir spiluðu m.a. á Hard Rock Café sem Michael Browning átti og gerðist hann framkvæmdarsjóri sveitarinnar. Hann tók þá margar ákvarðanir fyrir sveitina, sú fyrsta og stærsta var að ráða mann að nafni Ronald Belford Scott í sveitina, kallaðan Bon Scott eða Bon. Þeir leyfðu honum að spreyta sig sem trommara og söngvara og eftir það tók hann sæti Dave Evans sem söngvari sveitarinnnar. Í janúar ’75 tóku þeir upp sína fyrstu plötu, sem fékk nafnið High Voltage. Hún var tekin upp á 10 dögum og kom út í febrúar sama ár. Þá voru liðsmennirnir Malcolm Young, Angus Young, Bon Scott, George Young (á bassa) og
Tony Kerrante (á trommum). Fyrsti singullinn af plötunni, Baby Please Don't Go, var nokkuð vinsæll í Ástralíu.
Að lokum var uppröðunin á liðsmönnunum endanleg, en inn komu Phil Rudd(á trommum), og Mark Evans (á bassa) og önnur plata þeirra, T.N.T. kom út í lök ársins ’75, það var stór áfangi, því platan seldist í yfir 100.000 eintökum og AC/DC voru orðnir stærsta rokkband Ástralíu.

Dirty Promises

Vinsældir þeirra í Ástralíu jókust hraðar en þá hafði nokkurn tíman grunað. Tilraunir þeirra til að ná vinsældum um allan heim höfðu ekki enn borið ávöxt, en til að ná þeim þyrftu þeir að gera stóran plötusamning við stóra útgáfu, en Michael Browning sá við því, hann hafði samband við Atlantic Records og AC/DC skrifuðu undir stóran samning við fyrirtækið um vorið ’76. Þeir ákváðu síðan að fara til Bretlands til að öðlast meiri frægð, þeir komu til Bretlands 1. apríl ’76.
Þriðja plata þeirra, Dirty Deeds Done Dirt Cheap, kom út, og fyrsti singulinn á þeirri plötu, Jailbreak, náði miklum vinsældum. Í júlí ’76 spiluðu þeir vikulega á Marquee klúbbnum og mættu um 1.000 manns á hvert gig. 29. ágúst sama ár spiluðu AC/DC á sínum stærstu tónleikum til þessa á Reading tónlistarhátíðinni fyrir framan 15.000 manns.
Í desember sama ár kom Dirty Deeds Done Dirt Cheap út í Bretlandi, en útgáfan innihélt ekki Jailbreak og R.I.P.(Rock In Peace), en í staðin komu Rocker, af T.N.T. plötunni og áður óútgefið lag, Love At First Feel, sem kom út sem singull í janúar ’77. Í desember ’76 flugu þeir aftur heim til Ástralíu, og var þeim vel tekið. Þeir tóku sér stutta pásu í kringum jólin og fóru síðan að taka upp sína 4. plötu, Let There Be Rock, í Albert stúdíóinu í Sydney. Eftir nokkur gig í Melbourne, Sydney og Adelaide héldu þeir til Bretlands á stutt tónleikaferðalag sem þeir fylgdu síðan eftir með Evróputúr ásamt Black Sabbath. En Malcolm og Geezer Butler, bassaleikara Black Sabbath kom mjög illa saman og AC/DC var sparkað úr túrnum svo þeir snéru aftur til Bretlands.
Í lok júni ’77 ákvað Mark Evans að hætta, Michael Browning mælti með því að ráða Cliff Williams og var það gert.

Hello America

Næsta skref var að fara til Ameríku. Breska útgáfan af High Voltage var gefinn út í Ameríku í október ’76 og Let There Be Rock í júní árið eftir. Fyrsti Bandaríkjatúr þeirra byrjaði um sumar og endaði um vetur. Stærsta gigið var í Hollywood Spartatorium og voru 13.000 manns mættir til að sjá þá.
Í nóvember og desember hituðu þeir upp fyrir Rush og Kiss.
Eftir nýárs fríið í Ástralíu fóru þeir í Albert stúdíóið og tóku upp plötuna Powerage. Hún kom út 28. apríl í Bretlandi og komst upp í 26. sæti á lista yfir söluhæstu plötur.
Powerage heimstúrinn byrjaði 26. apríl í Bretlandi og síðan fóru þeir til Bandaríkjanna og spiluðu meðal annars með Rainbow, Savoy Brown, Alice Cooper,
Journey, Aerosmith, Scorpions og UFO. Þeir spiluðu á nærri 100 tónleikum í Bandaríkjunum, allt frá litlum klúbbum til Day On The Green tónleikahátíðarinnar í San Francisco. Eftir þessa tónleikaferð höfðu þeir selt 250.000 eintök af plötunni.
Næsta plata, If You Want Blood You've Got It, var tekin upp í lok ársins ’78 og komst í 13 sæti á breska metsölulistanum og komst á topp 50 í Bandaríkjunum en það var í fyrsta skipti sem plata frá þeim komst það hátt vestanhafs.

On The Highway To Glory

Um þetta leyti skiptu AC/DC um próduser, en Eddie Kramer, sem hafði unnið með ekki ómerkari mönnum en Jimi Hendrix, Kiss og Led Zeppelin, var fyrsti valkostur til að pródusera næstu plötu, en það fer ekki allt eins og ætlað var. Robert John 'Mutt' Lange var að lokum valinn til að pródusera plötuna. Og auk þess að skipta um próduser skiptu þeir einnig um stúdíó, færðu sig yfir í Roundhouse Studios in Chalk Farm í London. Þessu fylgdi líka eftir breyting framkvæmdarstjóra. Peter Mensch tók við af Michael Browning. AC/DC, sem höfðu aldrei áður tekið upp efni annars utan Ástralíu, og aldrei verið lengur en 3 vikur, eyddu sex mánuðum í London í að taka upp næstu plötu. Mutt Lange stóð sig prýðilega og platan sem fékk nafnið Highway To Hell fékk góða dóma og var líklega þeirra besta plata til þessa.
Eftir Plötuna fóru þeir á langt tónleikaferðalag, og 18. ágúst ’79 spiluðu þeir á sínum stærstu tónleikum til þessa, þegar þeir hituðu upp fyrir meistarana í The Who á Wembley. Þetta gig hjálpaði þeim mikið og hituðu þeir upp fyrir The Who á tónleikum í Evrópu. Fyrir jólafríið í Ástralíu fóru þeir á Evrópu túr sem endaði á tónleikum í París.
En í byrjun ársins gerðist sorglegasti hluturinn í sögu sveitarinnar...

Touch To Much

,,Hinn 33 ára gamli Bon Scott, fannst dáinn síðastliðna nótt í bíl í Dulwich, Suður-London”

(BBC Radio London, 21 febrúar 1980)

Þriðjudaginn 19 febrúar fór Bon Scott til Ian Jeffreys, sem skipulagði túrana þeirra, í kvöldmat. Fór síðan um kl hálf 7 á klúbb að nafni Music Machine. Þegar hann lokaði kl. 3 fór Bon með gömlum vini, Alisdair Kinnear. Hann keyrði hann heim en gat ekki komið honum úr bílnum né vakið hann. Hann fór þá heim til sín með hann og reyndi að vekja hann en allt kom fyrir ekki. Hann ákvað þá að skilja hann eftir í bílnum, og fór sjálfur inn að sofa. Þegar hann vaknaði daginn eftir fór hann að athuga Bon, og þá kom í ljós að hann andaði ekki. Hann flýtti sér á King's College spítalann með hann en læknum tókst ekki að bjarga lífi hans og var hann úrskurðaður látinn. Dánarorsökin var talin vera áfengiseitrun.

Back In Black

Fyrstu vikurnar eftir dauða Bon vissu meðlimir AC/DC ekki hvað átti til bragðs að taka, halda áfram án Bon eða hætta. Að sjálfsögðu gætu AC/DC aldrei verið samir án Bons eftir að hann dó. Þegar hann dó, dó partur af hljómsveitinni líka. En Angus og Malcolm vissu að Bon myndi ekki vilja að þeir hættu, heldur myndi hann vilja að þeir héldu áfram að gera góða tónlist.
Og það gerðu þeir, blöðin voru farinn að skrifa um líklega eftirmenn Bon Scotts. Stevie Wright, söngvari Easybeats, Ástrali að nafni Alan Fryer, Englendingurinn Gary Holton, Terry Schlesher, og að lokum Brian Johnson, sem bræðurnir þekktu til voru taldir líklegir til að taka við af Bon. Og að lokum fékk Brian Johnson starfið.
Þá byrjuðu þeir að taka upp 8. plötuna í Compass Point stúdíóinu á Bahamas eyjum undir stjórn John 'Mutt' Lange. Hún var tekinn upp í mars og apríl á alls sex vikum.
1. júlí, þreytti Brian frumraun sína á sviði með AC/DC í Namur í Belgíu. Platan, sem fékk nafnið Back In Black, kom út 31. júlí. Var á toppnum í Bretlandi í 2 vikur í nóvember komst hún í 4. sæti í Bandaríkjunum og var á topp 10. í heila fimm mánuði. Og komst hún í 2. sæti í Ástralíu. AC/DC fóru síðan á sitt fyrsta tónlistarferðalag með Brian, þeir túruðu í Bandaríkjunum í 2 mánuði, síðan í Bretlandi og Ástralíu. Þetta var þeirra fyrsti túr í heimalandinu síðan Dirty Deeds Done Dirt Cheap kom út. Árið ’81 byrjaði með fleiri gigum í Japan og Ástralíu.
22. ágúst ’81 fengu þeir staðfestingu á því að þeir væru eitt stærsta rokkbandið í heiminum, þeim var boðið að vera aðalnúmerið á Castle Donington Monsters Of Rock hátíðinni.

For Those About To Rock...

Næsta plata, var tekin upp í Paris ásamt John ‘Mutt’ Lange. Platan, sem fékk nafnið For Those About To Rock (We Salute You), komst í 3. sæti breska metsölulistans og síðan voru 7 plötur AC/DC valdar sem topp 100 þungarokksplötur allra tíma af rokktímaritinu Kerrang! Eftir plötuna fóru þeir á langt tónleikaferðalag og voru nú farnir að spila á stærri stöðum. Eftir tónleikaferðalagið þá voru AC/DC valdir besta bandið af lesendum Kerrang!, Angus besti gítarleikarinn, Cliff besti bassaleikarinn, þeir voru valdir bestir á sviði, og For Those About To Rock besti singulinn, Brian var 3. besti söngvarinn, Phil Rudd næstbesti trommarinn og Let's Get It Up var valinn 16. besti singullinn.

Fire Your Guns

Eftir túrinn ’82 tóku AC/DC sér langa pásu áður en þeir fóru að vinna að næstu plötu. Hún var tekin upp í Compass Point stúdíóinu í Nassau. Um miðjar upptökur var Phil Rudd rekinn. Þá voru engar ástæður gefnar fyrir brottrekstrinum en síðar urðu eiturlyfjavandamál Phils ekkert leyndarmál, heldur hreinn sannleikur. Og til að auka vandamálin, þá voru persónulegir örðugleikar á milli Malcolms og Phils. Phil var út!
Platan sem fékk nafnið Flick Of The Switch, sem þeir próduseruðu sjálfir, olli miklum vonbrigðum. Hún komst í 4. sæti í Bretlandi og aðeins 15. í Bandaríkjunum. Og í kosningu Kerrang! Unnu AC/DC engin verðlaun og lentu aðeins í 5. sæti yfir bestu bönd og áttundu mestu vonbrigði ársins. Þá var komið að því að finna nýjan trommara, og eftir mörg áheynarpróf fékk hinn tvítugi Simon Wright starfið. Og í október þreytti hann frumraun sína á sviði í Vancouver í Kanada. Síðan túruðu þeir í Kanada og Bandaríkjunum.
19. ágúst ’82 urðu AC/DC fyrsta bandið til að verða stærsta númerið á Castle Donington Monsters Of Rock hátíðinni. Síðan spiluðun þeir á rokkhátíðinni very first Rock In Rio í Brasilíu. Eftir Rock In Rio tóku þeir sér aftur langt hlé.

Back In Business

Það var ekki fyrr en um vorið ’85 sem AC/DC fóru að vinna að næstu plötu. Fly On The Wall hét hún og próduseruðu þeir áfram sjálfir. Hún olli líka vonbrigðum og náði aðeins 7. sæti í Bretlandi og fyrsti singullinn, Danger, náði aðeins 48. sæti.
Fly On The Wall túrinn byrjaði í Bandaríkjunum, og í janúar ’86 spiluðu AC/DC á 6 tónleikum í Bretlandi og 18 á Evrópu fram að miðjum febrúar. 16. febrúar snéru þeir aftur til Bretlands til að skjóta vídeó fyrir singulinn Shake Your Foundations sem náði 24. sæti.

Maximum Overdrive

Einn stærsti og frægasti aðdáandi AC/DC, rithöfundurinn Stephen King, spurði hvort hann mætti nota AC/DC lög í sándtrakkið á nýrri kvikmynd eftir sögu hans, Maximum Overdrive, og jafnvel taka nokkur ný upp fyrir myndina. Þeir samþykktu það og tóku upp3 ný lög í gamla stúdíóinu í Nassau. Þetta voru lögin Who Made Who,'D.T. og 'Chase The Ace.
3. maí varð Who Made Who þeirra stærsti hittari í nokkur ár. Þeir fóru síðan á smá túr um Ameríku og tóku sér síðan tveggja mánaða frí áður en þeir fóru að vinna að næstu plötu.

That's The Way...

Eftir mikla leit að góðum stað til að taka upp plötuna völdu þeir Miraval í Suður-Frakklandi og byrjuðu þeir í ágúst. Harry Vanda og George Young próduseruðu þessa plötu og voru alls 19 lög tekin upp fyrir hana, en aðeins 10 bestu sluppu inn. Fyrsti singullinn, Heartseeker, var gefinn út 4. janúar ’88 og komst í 12. sæti í Bretlandi.
Platan fékk nafnið Blow Up Your Video kom út í lok janúar og komst í 2. sæti í Bretlandi, sem var það besta síðan Back In Black kom út. Í Bandaríkjunum komst hún í 12. sæti.
Eftir 3 daga æfingu í Entertainment Center í Perth byrjaði túrinn í febrúar, þetta var þeirra fyrsta gig í u.þ.b. ár og það fyrsta í Ástralíu síðan ’81. Og til að gera þetta enn sérstakara, þá voru Isa og Chick Scott, foreldrar Bons á tónleikunum. Eftir túrinn í Ástralíu höfðu þeir spilað fyrir 130.000 aðdáendur á 3 vikum. Þá lá leiðin til Bretlands en þeir spiluðu aðeins í tvem borgum þar, Birmingham og London. Þá fóru þeir til Evrópu og sneru síðan aftur til Bretlands og kláruðu túrinn með tónleikum á Wembley Arena. Malcolm fór ekki með þeim til Bandaríkjanna því hann þurfti frí frá tónleikahaldi. Þeir leituðu ekki langt til að fá eftirmann hans, bróðir hans Stevie kom í staðinn fyrir hann á Bandaríkjatúrnum og þeir létu eins og ekkert hefði í skorist. Hans fyrsta gig var Cumberland Civic Center í Portland Maine, 3. maí. Á þessum túr var nánast alltaf uppselt á þá og túrinn endaði í lok ársins.

On The Razor's Edge

Þegar næsta plata var í undirbúningi þá sömdu Malcolm og Angus textana án hjálpar Brians. Hann átti við ýmis persónuleg vandamál að stríða þ.a.m. var hann að skilja við eiginkonu sína. En á meðan Angus og Malcolm voru að vinna að nýju efni var Simon boðið að spila á plötu Ronnie James Dio, Lock Up The Wolves. Það var til að hann hefði eitthvað fyrir stafni áður en AC/DC færu í stúdíó. En nokkrum mánuðum síðar var það staðfest að Simon endanlegur meðlimur sveitarinnar hans Dio.
Núna, án trommara, byrjuðu AC/DC að æfa sig fyrir nýju plötuna í hlöðu nálægt Brighton. Í nóvember 1989 fengu þeir Chris Slade til að vera tímabundinn trommara. En vegna góðrar frammistöðu Chris var honum boðið að ganga til liðs við sveitina.
Eftir æfinguna í Brighton lá leiðin til Little Mountain stúdíósins til að taka upp næstu plötu. Í þetta sinn var platan próduseruð af Bruce Fairbairn. Hún var tekin upp á 6 vikum. Það fyrsta sem heyrðist af plötunni var fyrsti singullinn, Thunderstruck, sem komst upp í 13. sæti á breska vinsældalistanum. Platan fékk nafnið The Razors Edge og kom út í september ’90. Hún komst í 4. sæti á breska metsölulistanum og í það 2. í Bandaríkjunum og seldist í alls 60 milljónum eintaka og singlarnir Moneytalks og Are You Ready komust á topp 40 í Bretlandi. The Razors Edge túrinn byrjaði í Ameríku, og þeir fóru þaðan til Evrópu og síðan til Bandaríkjanna. Í ágúst spiluðu þeir svo á Donington hátíðinni.

Last Action Heroes

Nú stóð til að gefa út fyrstu tónleikaplötuna með Brian sem söngvara og fékk hún heitið AC/DC-Live At Donington.
Sumarið ’93 tóku þeir upp lagið Big Gun fyrir nýjustu mynd Arnolds Schwarzeneggers, Last Action Hero en önnur lög í sándtrakkinu voru með m.a. með böndum á borð við Megadeth, Alice In Chains og Def Leppard.
Í ársbyrjun ’95 var orðrómur um að Phil Rudd væri að byrja í bandinu á ný. Í lok seinasta túrs, þá hittu Angus og Malcolm Phil í Nýja-Sjálandi og hann spurði hvort það væri séns á að hann gæti komið aftur í bandið og þegar þeir voru að æfa í Englandi þá buðu þeir honum að koma í bandið á ný. AC/DC byrjuðu að taka upp í NY en þeir voru ósáttir við hljóðið svo þeir skiptu yfir til Los Angeles og byrjuðu að taka upp þar. Þeir fengu Rick Rubin til að pródusera en hann próduseraði líka Big Gun. Í byrjun september ’95 þá kom fyrsti singullinn út en hann bar heitið Hard As A Rock. Platan sjálf, Ballbreaker, kom út 22. september. Ballbreaker túrinn byrjaði í janúar í Bandaríkjunum. En aðeins tvemur vikum eftir byrjun túrsins þurftu þeir að hætta við fjögur gig vegna dauða föður Brians. Bandaríska hlutanum lauk 4. apríl og 20. apríl byrjuðu þeir á Evrópu partinum þar sem sveitin The Wildhearts hitaði upp fyrir þá. Evrópuhlutanum lauk síðan 13. júlí í Frakklandi.
’99 var stórt ár fyrir AC/DC því þá fóru þeir aftur í stúdío til að taka upp 17. plötu sína. Lögin voru samin í Hollandi, Austurríki og á heimili Malcolms í London. Hún var tekin upp í stúdíoi Brians, Warehouse Stúdíóinu í Vancouver í Kanada og George Young próduseraði. 17 lög voru tekin upp en aðeins 12 náðu inn á plötuna. Svo árið 2001 kom út live dvd diskurinn No Bull – Live Plaza De Toros De Las Ventas, Madrid og nú er bara að bíða eftir nýrri plötu frá þessum snillingum.

Liðsmenn AC/DC:

Angus McKinnon Young:Lead gítarleikari
Malcolm Young:Ryþma gítarleikari
Brian Johnson:Söngvari
Cliff Williams:Bassaleikari
Phil Rudd:Trommuleikari

Fyrir þá sem vilja lesa meira um AC/DC þá er mælt með þessum bókum:

Hell Ain't No Bad Place To Be eftir Richard Bunton
Shock To The System eftir Mark Putterford
AC/DC - The world's most electrifying rock'n'roll band! eftir Malcolm Dome
AC/DC - The World's Heaviest Rock eftir Martin Huxley

NOKKRAR BESTU PLÖTUR EVER!

 

 

 

 

one of the best bands inthe world ;)

Links Zu Rechts:Steve Adler,Izzy Stradlin,Axl Rose,Duff Rose,Slash[mehr information auf die Web;)]

Pink Floyd 1968, links zu rechts: Nick Mason, Syd Barrett, David Gilmour, Roger Waters, and Richard Wright [sehen mehr information auf die web;)]!

John Paul Jones,Robert Plant,Jimmy Page,John Bonham(sehen saga Led Zeppelin)

(sehen mehr auf die web)

(Bítlarnir út í garði að leika sér)

REYKIRÐU?:

Vissir þú að sígaretta inniheldur:

AMMONÍAK – mest notað til að hreinsa klósett.

ARSENIK – bragðlaust hvít eiturefni, mest notað í iðnaði.

ASETON – til að hreinsa naglalakk.

BENZÓPYREN – getur dregið úr frjósemi og skaðað barn í móðurkviði.

BLÁSÝRA – banvænt eitur, var notað í fangabúðum nasista.

BRENNISTEINSVETNI - mjög eitrað við innöndun.

EDIKSÝRA - myndast við gerjun.

EITURSÝRA – þarf tæplega frekari útskýringar

ELDFLAUGAELDSNEYTI – langar þig til tunglsins (eða himna)???

KOLMÓNOXÍÐ - eitrað við innöndun. Hætta á alvarlegu heilsutjóni við innöndun við langvarandi notkun. Getur skaðað barn í móðurkviði.

KVEIKJARABENSÍN – spennandi, eða hitt þó heldur.

KVIKASILFUR – þungt gráleitt frumefni, notað í suma hitamæla ..

MÖLKÚLUR – til að ná óþef úr fataskápum.

NIKÓTÍN - eitrað við inntöku. 1 dropi drepur mús.

PÓLÓNÍUM 210 - mjög geislavirkt og getur valdið krabbameini.

VINYLKLÓRÍÐ - getur valdið krabbameini.

ROTTUEITUR – er eitthvað líkt með mönnum og rottum?

SKORDÝRAEITUR – sumir geta verið óttalegar pöddur

 

SAGA BÍTLANA

Hljómsveitin The Beatles, sem er án efa ein vinsælasta og umdeildasta hljómsveit heims var stofnuð í liverpool árið 1957 af John Winston Lennon. Í bandinu voru þeir John Lennon, stofnandi og Ryþmagítarleikari, Stuart Sutcliffe, bassaleikari og Paul McCartney, gítarleikari, en hljóðfæraskipan átti eftir að breytast. Sagan í kringum kynni Pauls og Johns voru stutt og áttu þeir eftir að verða mestu mátar, en meira um það seinna. John gaf bandinu nafnið Quarrymen í nafnið á skóla sínum Quarry- Bank, Isac Hayes meðlimur í skiffle-bandi Lennons, þekkti strák að nafni James Paul McCartney, og talaði við John um að hann væri flinkur hljóðfæraleikari, John sagðist vilja sjá hann spila og sjá síðan til. Það var alltaf árleg vorhátíð haldin fyrir framan dómkirkjuna í liverpool, þar voru Quarry-men ráðnir til þess að spila, Paul mætti ekki vegna þess að honum langaði svo að komast í bandið, hann fór því hann hafði frétt hvað létt væri að ná sér í stelpur á svona hátíðum. Þegar Paul og John hittust fyrst var John blindfullur en vildi samt heyra Paul spila, John hafði aldrei heyrt svona gott og ferskt rokk áður og hugsaði um að hann hlyti að vera atvinnumaður, en svo var ekki. Paul mcCartney sem átti eftir að verða einn mesti tónlistar maður 19. aldar var kominn í bandið. Paul þekkti strák sem var reyndar bara fjórtán ára en gat spilað á gítar, þessi drengur hét George Harrison, bara pelabran og gerpi eins og John kaus að kalla hann fyrst, þegar George var kominn í bandið fóru þeir að spila mikið á klúbb sem hét The Cavern Club, Isac hætti stuttu eftir það. John var farinn að hanga mikið með stelpu sem hét Cynthia Powell. Samt var en smá vandamál, þeim vantaði trommara, en eigandi Cavern klúbbsins átti son sem var að læra á trommur. Sá drengur var Pete Best, Quarry-men skiptu um nafn og breyttu í Silver Beetles, tvem dögum seinna fóru þeir til hamborgar í þýskalandi, spiluðu mikið á The Indra Club og All Star Club. Í hamborg kyntust þeir parinu Klaus Voorman og Astrid Kuther, en þau hættu saman stuttu seinna og þá byrjaði Astrid með Stuart, En það samband ´stóð ekki lengi, Stuart hafði hætt í Silver Beatles og settist að í hamborg með kærustu sinni Astrid, en var alltaf með svo hrikalegan höfuðverk að hann var að drepast vildi stökkva útum gluggan, en Astrid kom og stöðvaði það. Seinna kom sjúkrabíllin og sótti Stuart og Astrid. Stuart dó stuttu seinna í fanginu á Astrid. Seinna kom í ljós að Stuart hafði dáið vegna heilablóðfalls sem hann hafði fengið þegar hann og John voru að slást við sjóara. The Silver Beetles fóru seinna til þýskalands og breyttu um nafn í The Beetles, en John sem var les blindur skrifaði nafnið óvart The Beatles í staðinn fyrir Beetles og hinum meðlimunum þótti það flott. Beat þýðir taktur og þá má segja að þeir hafi ekki verið Bjöllur lengur því orðið Beatles finnst ekki í venjulegum orðabókum. Í hinni þýskalnds ferðini hittu þeir söngvaran Tony Sheridan og tóku þar með upp fyrstu plötu sína My Bonnie, sem var smáskífa. Brian Epstein var maður sem átti plötubúð í liverpool og fólk kom endalust og spurði um plötu með The Beatles, Brian hafði aldrei heyrt minnst á hljómsveit sem hét Beatles en fattaði strax að platan hefði verið tekin upp í þýsklandi af Polydor Records, og þessvegna héllt hann að bítlarnir væru þýsk hljómsveit. Þegar bítlarnir fóru að spila á Cavern klúbbnum einn daginn kom Brian að horfa á þá, hann spurði hvort þeim vantaði umboðsmann og þeir játuðu. Næstu vikur voru þeir fullbókaðir á öllum klúbbum og Brian var farinn að leita að plötusamning og fann einn hjá undirfyrirtæki EMI, Parlophone. George Martin sem vann hjá Parlophone vildi gefa þeim samning ef þeir losuðu sig við trommaran Pete Best, sem varð náttúrulega mjög fúll. Richard Starkey eða Ringo Starr var vinur George Harrison og var að flytja til bandaríkjana þegar George kom auga á trommusett þegar hann var að hjálpa Ringo að flytja og spurði hvort hann kynni á trommur og Ringo svaraði játandi. John og Paul vildu Ringo vegna þess að hann var góður að krækja sér í konur, en reyndar var John að fara gifta sig daginn eftir að Ringo kom í bandið. Fyrsta lag fyrstu breiðskífu þeirra Please Please me, hét I Saw Her Standing There og var skrifað af Paul. næsta lag var Misery, Skrifað af John, í laginu er píanó sem var sett inn tvem mánuðum eftir að lagið var hljóðritað. Næsta lag eftir þá er eftir John og það samdi hann til konunar sinnar, sem hann var nýbúinn að giftast. Næstu lög voru Please Please Me og Love Me Do tvö frægustu lög plötunar voru skrifuð bæði af John Og Paul. Næsta lag er P.S. I Love You, sem Paul skrifaði til Kærustu sinnar Dot. Ég skal fara að hætta þessum upptalningum bráðum en næsta lag var Theres A Place eftir John, lagið átti upphaflega að heita West Side Story Síðan Theres A Place For Us en síðan kom bara fínt nafn. Næsta lag var Twist And Shout og var tekið upp í einni töku. það sem einkennir þessa plötu er hvað hún er hrá öll tekinn upp á einum degi. Næsta smáskífa þeirra From Me To You slóg í gegn, þá byrjaði Beatlemania, Bítlaæðið. í From me To You gerði höfundur lagsins John Lennon Grín af blaðaauglýsingum. Þar sem er kannski sagt We Got a Pen, So You Can write, eithvað svona og í laginu segir hann I Got Lips That Long To Kiss you , Og I Got Arms That Long To Hold You. Á hinni hliðina var lagið Thank You Girl, sem var samið af John, og var að þakka stelpunum í bretlandi fyrir frægð sína. Næsta smáskífa var She Loves You, Skrifað Af John, Yeah Yeah Yeah- ið slóg í gegn þetta var það sem gerði bítlana að frægustu hljómsveit evrópu. Á hinni hliðini er “Hlægilegt lítið lag” eins og höfundurinn John Lennon Orðaði Það. Þeir voru samt enn ekki orðnir frægir í Bandaríkjunum, Brian bað þá um að semja lag um bandarískan markað, og útkoman varð I Want To Hold Your Hand, á hinni hliðini var This Boy Lítið og væmið lag. John og Paul Skrifuðu bæði lögin á smáskífuni. Næst tóku þeir upp plötu að nafni With The Beatles, sú plata var ekki næstum því jafnsterk og Please Please Me því þeir höfðu miklu meiri tíma í With The Beatles. Fyrsta lag plötunar var It Wont be long, lag eftir Lennon, þar byrjar Yeah Yeah Yeah-ið aftur, nema í þetta skipti segja Paul og John Yeah til skiptis. All ive got to do var lag númer tvö á plötuni, eftir Lennon, sem var náttúrulega aðallagahöfundur The Beatles, þangað til bítlarnir sukku ofan í eiturlyf og svoleiðis. Nú var komið að því fyrsta bandaríkjaferðin. Ef þið viljið fræðast Extra-mikið um þá tónleikaferð reynið að redda ykkur The First US Visit. Í bandaríkjaferðini varð allt brjálað, allt var morandi í stelpum. Bítlarnir byrjuðu að fíflast strax og fyrsta viðtalið byrjaði. Tildæmis sagði Paul að þeir væru allir með hárkollur(þá átti hann við að þeir væru allir sköllóttir). Þeir komu síðan fram í spjallþætti Ed Sullivans, reyndar þrisvar í þeim þætti, í allri ferðini samtals. Í ferðini samdi Paul McCartney lag sitt All My Loving, fyrsta og örugglega hans eina lag sem hann skrifaði textan á undan laginu sjálfu. Næst fóru Ringo, John og Paul í skoðunarferð um Whasiton D.C., á meðan lá George inná hótelherbergi sínu, (ég vil taka það fram að hann var sárlasin)
og samdi sitt fyrsta lag, fyrir utan lag sem hann samdi með John Cry For A Shadow, og annað lag sem hann samdi með Paul In The Spite Of All The Danger.
Bítlarnir tóku ekki nærrum því öll sín lög á tónleikum eitt af því var Little Child, stutt lag eftir Paul og John, lagið endist í 1 mín. og 54 sek,., bítlunum líkaði hreinlega bara ekki við lagið. Næsta lag á plötuni var Till There Was You, móðir Pauls hafði dáið þegar hann var fjórtán ára og hún hafði mjög gaman að söngleikjum, sérstaklega The Music Man, Till there was you var úr því leikriti, ég vil taka það fram að John hataði lagið. Hold Me Tight er lag eftir McCartney, nokkurn vegin eftir John að ýmsu leiti, hann fínpússaði textan og breytti laglínuni aðeins. I wanna be your man var skrifað fyrir Rolling Stones, því þeim vantaði lag á nýju smáskífu sín, nánar tiltekið þá fyrstu. John og Paul fengu símtal frá umboðsmanni Rollingana og vildi fá þá tila að semja lag og John og Paul sömdu lagið fyrir Stones beint fyrir framan nefið á þeim. Not A Second Time var lag sem varð ekki það vinsælt, ekki þeirra besta lag heldur, en þeir höfundar John og Paul voru líka svolítið að flýta sér með það.

SAGA QUEEN

Hljómsveitin Queen var stofnuð í apríl 1970 af Freddie Mercury, Brian May og Roger Taylor, tveir síðast nefndu voru áður í hljómsveitinni Smile en leystist upp þegar bassaleikarinn Tim Staffell fór að reyna við frama með annarri hljómsveit.

Brian May hefur sagt að honum hafi þótt nafnið Queen alveg hörmulegt til að byrja með en sættist á það eftir að hann fann hvað það festist í huga fólks, honum hafði líka alltaf þótt The Beatles ömurlegt nafn

Hljóðfæraskipan var til að byrja með þannig að Freddie söng og spilaði stundum á píanó, Roger spilaði á trommur og söng líka með, Brian spilaði á gítar og söng síðan líka með.

Fram í janúar 1971 voru margir bassaleikarar í hljómsveitinni en þá kom John Deacon fram á sjónarsviðið, hann fullkomnaði hljómsveitina að mati hinna, mjög góður bassaleikari og þar að auki var hann ekki þess líklegur að reyna stela senunni á tónleikum. Hljómsveitin tók sér nokkurra mánaða frí til að æfa og tók síðan til við að spila aftur, þeir spiluðu aðallega fyrir háskólastúdenta í London til að byrja með.

Fyrsta tækifæri hljómsveitarinnar kom þegar þeir voru fengnir til að prufa nýtt hljóðver, þar gátu þeir búið til prufuupptökur sem þeir sendu til sem flestra útgáfufyrirtækja. Að lokum fékk Queen samning við Trident Music sem sá um upptökurnar en síðan gaf EMI út plöturnar. Fyrsta plata Queen var tekin upp 1971-72 og síðan gefin út í júlí 1973, hún var einfaldlega kölluð Queen. Fyrsta platan vakti ekki gríðarlega athygli en í kjölfarið varð Queen upphitunarhljómsveit fyrir Mott the Hoople sem var frægust breskra hljómsveita á þessum tíma.

Queen II kom síðan út snemma árs 1974 og þar var kominn fyrsti smellur Queen, Seven Seas of Rhye. Queen hlaut silfurplötu fyrir Queen II.

Queen II kom síðan út snemma árs 1974 og þar var kominn fyrsti smellur Queen, Seven Seas of Rhye. Queen hlaut silfurplötu fyrir Queen II.

Þrátt fyrir að hafa gefið út þrjár plötur sem höfðu selst vel þá höfðu laun liðsmanna Queen ekki hækkað. Queen réð lögfræðinginn Jim Beach til að leysa sig frá samningnum við Trident. Eftir langar samningaviðræður þá slapp Queen en ekki án þess að þurfa að borga Trident miklar fjárhæðir. Queen samdi næst beint við EMI með aðstoð nýja umboðsmannsins John Reid. Fjórða plata Queen gerði þá endanlega að stóru nafni í tónlistarsögunni, A Night at the Opera innihélt lagið Bohemian Rhapsody sem hefur oft verið valið besta lag allra tíma og er það án vafa. A Night at the Opera var einhver dýrasta plata sem gefin hafði verið út. Platan hófst á kveðju til Norman Sheffield sem var yfirmaður Trident, þó að það standi ekki beint þá er undirtitill lagsins Death on two Legs "tileinkað...". Greinilegt hatur Freddie á Sheffield kemur fram í laginu, hann er kallaður holræsisrotta, hákarl og fleira. Sheffield íhugaði að fara í mál en hætti við (líklega borgaði EMI honum pening fyrir að hætta við það).

Bohemian Rhapsody setti breskt met sem stendur ennþá, 9 vikur í fyrsta sæti á listanum yfir söluhæstu smáskífurnar (Bo Rhap var líka í efsta sætinu í desember sem sýnir hve mikið seldist af laginu).

Líklega komu mestu áhrif Queen á tónlistarsöguna fram í tengslum við Bohemian Rhapsody. Queen hafði verið bókuð svo mikið að þeir komust ekki í þáttinn Top of the Pops, þeir ákváðu því að búa til myndband við lagið sem yrðu spilað í staðinn. Myndbandið við Bohemian Rhapsody er eitt fyrsta tónlistarmyndbandið sem hefur meiri frumleika en það að taka upp hljómsveit á sviði og það varð til þess að tónlistarmyndbönd komust á kortið.

Þann 18da september 1976 sló Queen met Rolling Stones í áhorfendafjölda á ókeypis tónleikum í Hyde Park, milli 150-200 þúsund manns komu þangað til að sjá Queen. Tónleikarnir voru haldnir sem þakkartónleikar en dagsetningin var ekki tilviljun, fimm ára dánarafmæli Jimi Hendrix.

Fyrsta desember 1976 hafði Queen átt að koma fram í BBC en komst ekki og í staðinn sendi EMI nýjustu hljómsveit sína í þáttinn. Sex Pistols hneykslaði Breta þetta kvöld og varð stórfræg fyrir fúkyrðaflauminn [dásamlegt orð].

A Day at Races var gefin út í desember 1976, platan sett met sem mest fyrirframpantaða platan frá EMI (EMI var plötufyrirtæki Bítlana þannig að það er stórt met).

Pönkið var komið af stað og Queen var stimpluð "búin að vera", Queen brást lítið við, eina sem hægt er að sjá að hafi komið í kjölfar pönkhættunar er að þeir settu gamla lagið Sheer Heart Attack á nýjustu plötu sína News of the World. Ef maður heyrir lagið Sheer Heart Attack þá gæti maður haldið að það hefði verið samið fyrir áhrif frá pönkinu en í raun var lagið samið á sama tíma og platan Sheer Heart Attack var tekin upp.

Tvö lög af News of the World, sem kom út 1977, þekkja allir, We are the Champions og We Will Rock You, þau voru yfirleitt spiluð saman og mynda í margra augum órjúfanlega heild. Það var samt ekki ætlun Queen heldur eitthvað sem útvarpsstöðvar fundu upp.

Jazz kom út 1978 og þar voru meðal annars lögin Bicycle Race og Don't Stop Me Now. Myndbandið sem Queen tók upp við Bicycle Race varð frægt, 50 naktar konur tóku þátt í hjólreiðakeppni

The Game kom út í byrjun árs 1980 á þeirri plötu var einn stærsti smellur Queen í Bandaríkjunum Another One Bites the Dust

Seinna á árinu 1980 gaf Queen út Flash Gordon sem inniheldur tónlist úr myndinni, platan seldist ekki mikið enda ekki algengt að slíkar plötur slái í gegn.

Queen gaf út Greatest Hits árið 1981 en sú plata var ein fyrsta plata sem hét því nafni og innihélt bara smelli (hits) og enginn aukalög.

Hot Space kom út 1982, hún var mjög "óQueenleg", hljómsveitin að skoða nýjar leiðir og aðdáendurnir voru ekki hrifnir. Á Hot Space var líka lagið Under Pressure sem var gert í samvinnu við David Bowie, það var síðasti smellur Queen í Bandaríkjunum á meðan Freddie var á lífi. Myndbandið við Under Pressure var bannað í Bretlandi vegna þess að þar sáust sprengingar frá Norður-Englandi og myndbandið við Body Language var bannað í Bandaríkjunum af því að þar sáust fáklæddir kvenmenn.

The Works kom út 1984 og þar slógu lögin I want to Break Free og Radio Ga Ga í gegn, frábært myndband við fyrrnefnda lagið hjálpaði því gífurlega en af einhverjum stórfurðulegum ástæðum var myndbandið bannað í MTV í Bandaríkjunum.

Árið 1985 var stórt ár fyrir Queen, spiluðu fyrir c. 250.000 manns í einu á Rock in Rio hátíðinni, þetta er að öllum líkindum stærsti mannfjöldi sem nokkur ein hljómsveit hefur spilað fyrir. Stærsti sigur Queen hefði hugsanlega aldrei komið til ef Spike Edney, sem spilaði á hljómborð á tónleikum með þeim, hefði ekki verið vinur Bob Gedolfs. Bob Gedolf var að skipuleggja stóra góðgerðtónleika og bauð Queen að spila þar en hljómsveitin var í fríi árið 1985 og hafnaði boðinu. Geldof gafst ekki upp heldur sendi Spike Edney til að sannfæra þá og það tókst. Queen fór ekki Live Aid til að kynna nýtt efni heldur til að gera Spike Edney greiða og í þeim anda þá heimtuðu þeir ekki besta tímann heldur tóku því sem bauðst. Það getur enginn neitað því að Queen og sérstaklega Freddie áttu tónleikana. Bob Geldof orðaði það seinna: "þetta var fullkomið svið fyrir hann, allur heimurinn".

Eftir Live Aid gaf Queen út One Vision sem kom síðan í myndinni Iron Eagle. Í september 1985 byrjaði Queen að vinna lög fyrir mynd Russell Mulcahy, Highlander. Lögin eftir Queen sem voru notuð í myndinni voru; A Kind of Magic, Princes of the Universe, One Year of Love, Who Wants to Live Forever og Gimme the Prize og þar að auki er lagið Don´t Lose Your Head greinilega samið fyrir myndina þó það hafi ekki verið notað. Queen tók þá ákvörðun að gefa ekki út lögin eins og þau komu fyrir í myndinni (sum voru bara hálfkláruð) heldur vinna þau áfram í fullbúin lög. A Kind of Magic var gefin út mitt ár 1986 og innihélt Highlander lögin og þar að auki One Vision, Friends will be Friends og Pain is so Close to Pleasure.

Til að fylgja eftir A kind of Magic lagði Queen í tónleikaferð sem var ekki stór af því að hún kom við á mörgum stöðum heldur var hún stór af því að það var spilað fyrir yfir milljón manns á rúmum tveim mánuðum. Einhvern tíman í ferðinni datt Freddie í hug að það væri flott ef hann kæmi inn á sviðið í krana. Krana var komið fyrir og Freddie gerði tilraun til að fara upp í honum á æfingu en hafði gleymt smáatriði, að hann var gífurlega lofthræddur, þegar Freddie kom niður leið honum ekki vel og kallaði kranahugmyndina heimskulega.

The Magic Tour fór líka bak við Járntjaldið og Queen spilaði á leikvangi í Búdapest, það voru sögulegir tónleikar, fyrsta skipti sem stór rokkhljómsveit hélt stóra tónleika í Austur-Evrópu. Búdapesttónleikarnir voru kvimyndaðir að gefnir út seinna undir titlinum frumlega Live in Budapest.

Það var ákveðið að spila bara þrisvar sinnum á Englandi á Wembley í London og í Manchester en af því að allir tónleikarnir gengu svo vel þá var ákveðið að bæta við einum tónleikum. Það var of seint til að fá Wembley aftur þannig að Queen spilaði í Knebworth Park fyrir framan 140.000 manns sem borguðu sig inn og og líklega 50.000 í viðbót sem laumuðust þangað líka, það var lítið gert í miðavörslu. Áhorfendafjöldinn og umferðarteppan var svo gífurleg að Queen þurfti að ferðast þangað með þyrlu. Stærstu tónleikar Queen voru líka síðustu tónleikar þeirra með Freddie.

Queen tók sér frí 1987 og hver vann að sínu efni nema John sem slappaði bara af. Árið 1988 byrjaði Queen að vinna að The Miracle. The Miracle kom út árið 1989 og í anda þeirrar ákvörðunnar að skrifa öll lögin á Queen í heild sinni þá var umslagið 4 andlit sameinuð í eitt. Í fyrsta sinn í sögu Queen þá var ekki farið í tónleikaferð, það var að sjálfsögðu Freddie sem sá sér ekki fært að fara vegna veikinda sinna. Þó að Queen færi ekki í tónleikaferð þá tók hljómsveitin sér ekki frí heldur byrjaði á öðru albúmi.

Árið 1990 kom út myndband sem sýndi Queen á tónleikum í gegnum tímann Rare Live: A Concert Through Time and Space. Sama ár kom líka út albúmið Queen at the Beeb sem inniheldur upptökur af Queen á BBC í upphafi ferilsins. Freddie kom í síðasta sinn opinberlega fram árið 1990, Queen var valinn hljómsveit 9da áratugarins og til að sýna þakklæti sitt tóku þeir við verðlaununum í eigin persónu. Á þessum upptökum sést vel hve veikur Freddie var orðinn, grannur og fölur.

Innuendo kom út í febrúar 1991 og fór beint í fyrsta sætið í Bretlandi. Queen tók sér tíma árið 1991 til að fara aftur til Montroux og taka upp síðustu lög sín með Freddie. Þann 28da Október 1991 gaf Queen út Greatest Hits II sem fór beint í fyrsta sætið í Bretlandi.

Almenningur var byrjaður að líta á það sem staðreynd að Freddie væri sýktur af alnæmi og það kom því ekki á óvart þegar það kom tilkynning frá fulltrúum hans að hann væri með alnæmi þann 23. nóvember. Það kom hins vegar á óvart að strax daginn eftir þá lést Freddie Mercury úr lungnabólgu sem var óviðráðanleg vegna alnæmis.

Queen endurútgaf Bohemian Rhapsody stuttu eftir dauða Freddie og á b-hliðinni var lagið These are the Days of our Lives. Smáskífan fór á toppinn og í annað skipti þá réð Bohemian Rhapsody fyrsta sætinu yfir jólin. Ágóðinn fór til styrktar rannsóknum á alnæmi. Þegar Brit verðlaunahátíðin var haldin 1992 vann Queen hver verðlaunin á fætur öðrum og þegar Roger tók við verðlaunum fyrir hönd Freddie þá tilkynnti hann áætlanir sínar um Minningartónleika um Freddie.

Þann 20. apríl voru Minningartónleikarnir um Freddie haldnir á Wembley, allur ágóðinn fór í Mercury/Pheonix sjóðinn sem var stofnaður í minningu Freddie (Pheonix eða Fönix er fuglinn sem sést á skjaldarmerki Queen).

Án efa þá var þetta tónlistarviðburður 10da áratugarins á sama hátt og Live Aid var það á áratugnum á undan. Stærsti nöfnin í rokkinu voru þarna, vinir Queen og Freddie. Fjöldi þeirra sem sáu tónleikana um allann heim það gríðarlegur að það þurfti að telja hann í milljörðum. Árið 1995 kom síðasta alvöru albúm Queen, Made in Heaven, upptökur sem Freddie hafði skilið eftir sig fullunnar af Brian, Roger og John.

Árið 1997 gáfu Roger, John og Brian út lag til minningar um Freddie sem hét No one but (only the good die young). Lagið kom síðan út á safnplötunni Queen Rocks sem inniheldur helstu rokklög Queen. Sama ár fluttu eftirlifandi meðlimir Queen The Show Must go on með Elton John í París á samkomu sem var haldin til minningar um fórnarlömb alnæmis.

Árið 1999 kom út Greatest Hits 3 með Queen og hún hefur hingað til selst ágætlega og remixið af Under Pressure hefur hlotið vinsældir.

Í apríl 1999 staðfestu Roger og Brian það að þeir myndu vinna saman að nýjum upptökum. Í lok árs 1999 var Bohemian Rhapsody valið besta lag árþúsundsins í stærstu könnuninni af þeirri tegund sem fór fram. Queen var valinn næstbesta hljómsveitin (á eftir Bítlunum)og Freddie var einn af tíu bestu söngvurum!

SAGA NIRVANA

Kurt Cobain var söngvari, gítarleikari, laga- og textasmiður hjómsveitarinnar Nirvana, ásamt því að vera umdeildur en jafnframt elskaður leiðtogi sveitarinnar. Kurt fæddist í smábænum Hoquaim þann 20. febrúar 1967. Móðir hans var gengilbeina en faðir hans bifvélavirki. Fjölskyldan flutti brátt til lítils bæjar að nafni Aberdeen.
Á yngri árum sínum var Kurt oft veikur af berkjukvefi og er hann var sjö ára skildu foreldrar hans. Hann varð þá mjög ófelagslyndur og erfiður, hann náði sér aldrei almennilega eftir þetta. Eftir skilnaðinn flutti Kurt á milli ættingja og á tímabili bjó hann undir brú. Á þessu tímabili í æfi sínu kynntist hann Krist(Chris) Novoselic og þeir hlustuðu mikið á breskar hljómsveitir s.s. Sex Pistols. Í gagnfræðaskóla var Kurt lagður í einelti en hann hefndi sæin þó með ýmsum ráðum, Kurt hefur ætíð haft óbeit á skólakerfinu.
Kurt og Krist stofnuðu ótal hljómsveita áður en Nirvana varð að raunveruleika. Í fyrstu lék Kurt gjarnan á trommur en Krist söng og spilaði á gítar. Það var ekki fyrr en árið 1986 sem Nirvana varð til og aðeins þremur árum seinna fengu þeir sinn fyrsta plötusamning.
Þegar Kurt varð frægari og hjómsveitin vinsælli fór Kurt að hafa áhyggjur af því að þeir væru að laða að vitlausa hópa samfélagsins, þá sem punk-samfélgið hefur óbeit á. Í febrúar 1992 giftist Kurt söngkonunni Courtney Love sem þegar var barnshafsndi. Í ágúst sama ár fæddist dóttir hans sem síðar var skírð Frances. Kurt reyndi að fyrirfara sér sama ár en án árangurs. Þann sjöunda apríl fannst Kurt dáinn á heimili sínu og læknar sögðu hann hafa dáið tveimur dögum áður. Lögreglan telur hann hafa framið sjálfsmorð en fjölmargar sannanir benda til þess að hann hafi verið myrtur og er ég sjálf þeirrar skoðunar.
ar söngvari, gítarleikari, laga- og textasmiður hjómsveitarinnar Nirvana, ásamt því að vera umdeildur en jafnframt elskaður leiðtogi sveitarinnar. Kurt fæddist í smábænum Hoquaim þann 20. febrúar 1967. Móðir hans var gengilbeina en faðir hans bifvélavirki. Fjölskyldan flutti brátt til lítils bæjar að nafni Aberdeen.
Á yngri árum sínum var Kurt oft veikur af berkjukvefi og er hann var sjö ára skildu foreldrar hans. Hann varð þá mjög ófelagslyndur og erfiður, hann náði sér aldrei almennilega eftir þetta. Eftir skilnaðinn flutti Kurt á milli ættingja og á tímabili bjó hann undir brú. Á þessu tímabili í æfi sínu kynntist hann Krist(Chris) Novoselic og þeir hlustuðu mikið á breskar hljómsveitir s.s. Sex Pistols. Í gagnfræðaskóla var Kurt lagður í einelti en hann hefndi sæin þó með ýmsum ráðum, Kurt hefur ætíð haft óbeit á skólakerfinu.
Kurt og Krist stofnuðu ótal hljómsveita áður en Nirvana varð að raunveruleika. Í fyrstu lék Kurt gjarnan á trommur en Krist söng og spilaði á gítar. Það var ekki fyrr en árið 1986 sem Nirvana varð til og aðeins þremur árum seinna fengu þeir sinn fyrsta plötusamning.
Þegar Kurt varð frægari og hjómsveitin vinsælli fór Kurt að hafa áhyggjur af því að þeir væru að laða að vitlausa hópa samfélagsins, þá sem punk-samfélgið hefur óbeit á. Í febrúar 1992 giftist Kurt söngkonunni Courtney Love sem þegar var barnshafsndi. Í ágúst sama ár fæddist dóttir hans sem síðar var skírð Frances. Kurt reyndi að fyrirfara sér sama ár en án árangurs. Þann sjöunda apríl fannst Kurt dáinn á heimili sínu og læknar sögðu hann hafa dáið tveimur dögum áður. Lögreglan telur hann hafa framið sjálfsmorð en fjölmargar sannanir benda til þess að hann hafi verið myrtur og er ég sjálf þeirrar skoðunar.

Krist(Áður Chris) Novoselic fæddist 16. maí árið 1965. Krist var tékkneskur að uppruna en bjó í Bandaríkjunum. Hann kynntist Kurt þegar Kurt hafði verið rekinn að heiman af móður sinni. Þeir léku saman í fjölmörgum hjómsveitum þar sem að Krist var söngvari og gítarleikari en Kurt trommari en síðar skipti Kurt yfir í sönginn og gítarinn er Krist fór að leika á bassa og þannig var hjóðfæraskipunin enn þegar hjómsveitin sundraðist við andlát Kurts. Krist er nú í hjómsveitinni Sweet 75 en hefur einnig spilað töluvert með Elton John.

Dave Grohl fæddist 14. janúar árið 1969 en hann var aðal-trommari Nirvana. Dave var ekki í Nirvana er þeir tóku upp sína fyrstu plötu, Bleach, en þá var Chad Channing á trommur ef frá er talin "Floyd the barber", "Paper cuts" og "Downer" þar sem Dale Crover barði trommurnar. Dave var afturmóti eini trommarinn við upptökur á Nevermind og In Utero en á Incesticide léku Dale Crover, Danny Peters, Chad Channing og Dave Grohl allir á trommur. Núna er Dave í hjómsveitinni Foo Fighters en ekki lengur sem trommari heldur söngvari og lagahöfundur. Í Foo Fighters er einnig Pat Smear en hann lék stöku sinnum á gítar í Nirvana. Þeir hafa gefið út tvær plötur og þykir tónlistarstíll þeirra svipa til Nirvana.

Foo Fighters

Foo Fighters var stofnuð 1995 ári eftir að Nirvana hætti og er hún nefnd eftir fljúgandi furðuhlutum úr seinni heimstyrjöldinni. Enn hún er stofnuð af Dave Grohl (Söngvari, gítarleikari) fyrrum trommara Nirvana, Pat Smear (Gítarleikari), William Goldsmith (Trommari), og Nate Mendel (Bassaleikari). Meðan verið var að taka upp plötuna "The Colour And The Shape" hætti Goldsmith. Síðan eftir hálfan túr 1997 hætti Pat Smear í hljómsveitinni og kom Franz Stahl í hljómsveitina. Hann entist út 97 og eitthvað af 98 enn hætti svo við upptökur á plötunni "There Is Nothing Left To Lose" sem er með hinum þekktu lögum Genrator og Breakout. Núverandi meðlimir hljómsveitarinnar eru Taylor Hawkins (Trommur)Mendel (Bassaleikari Dave Grohl (söngur og Gítar)Chris Shifflet sem er túrar með þeim sem rythmagítar.

SAGA PINK FLOYD

Saga Pink Floyd

Sagan hefst í Cambridge á Englandi. Í þessum bæ voru Syd Barret, Roger Waters og David Gilmour skólafélagar og töluðu þeir oft og mikið um það að stofna hljómsveit. En eftir að þeir útskrifuðust fór Gilmour í listaháskóla í London, Syd fór eikkað að slæpast í sveitum Englands og Waters fór að læra arkítektúr í London. Í náminu í London kynntist Waters, Nick Mason og Rick Wright. Þeir stofnuðu R&B band sem kallaðist Sigma og var uppröðun þess þannig að Waters spilaði á gítar, Mason á trommur og Wright á hljómborð, einnig í bandinu voru bassa leikarinn Clive Metcalve og söngkonan Juliette Galve(sem seinni giftist Wright). Þessi uppstilling entist þó ekki mjög lengi vegna þess að Gale og Metcalfe fóru úr hljómsveitinni. þá skipti Waters yfir á bassa og kom þá Bob Close á gítar í staðinn. Barrett Í enda ársins 1965 gekk kappin Syd Barret til liðs við þá og breyttu þeir þá nafni sínu í Pink Floyd. Nafnið er til heiðurs blúsurunum Pinkney "Pink" Anderson og Floyd Council. Undir stjórn Barrets virkuðu þeir ekki eins og plötukóngarnir sem þeir urðu seinna á þessum tíma voru þeir mun "sýrðari". Þeir tóku upp sitt fyrsta lag "Lucy Leaves" árið 1966 og fékk hljómsveitinn þónokkra athygli vegna lagsins en ekkert til að hrópa húrra fyrir. Þeir byrjuðu þá að spila sona "underground" í London og gerðu þá tilraunir með ljósasýningar og undaraleg hljóð(á þeim tíma) sem aldrei höfðu heyrst úr hljóðfærum. Waters Snemma árið 1967 skrifuðu þeir undir samning hjá EMI records og gáfu út fyrsta slagarann "Arnold Layne", þó þetta lag líktist ekki mjög sviðsframkomu þeirra náði það þó í topp 20 í Bretlandi. Næsti slagari þeirra eins og ég vil kalla það hét "see emily play"(undursamlegt lag:) og varð það lag mun vinsælla en það fyrra og náði sjötta sæti á breska vinsældar listanum. seinna árið 1967 gáfu þeir út sinn fyrsta disk og kallaðist hann "the piper at the gates of dawn" og þrátt fyrir að innihalda hvorki "Arnold Layne" eða "See Emily play" varð diskurinn topp tíu efni og var honum lýst sem einum besta psycadelic(sýru)disk sögunar fyrir utan "sgt peppers" disk bítlana. Mason Vegna mikilar velgengni disksins fóru félagarnir að túra. Þeir túruðu með Jimi Hendrix um Bandaríkin en það var þá sem að Syd byrjaði að sýna merki um hann væri veikur. Syd var hreinræktaður snillingur og eiga snillingar oft það til að vera frekar klikkaðir og er það einmitt þannig í máli Barrets. Einnig hjálpaði ekki mikið til að hann var djúpt sokkin í notkun LSD. Á tónleikum var það oft þannig að hann byrjaði oft að spila tónlist bara upp úr þurru sem tengdist á engan hátt tónleikaprogramminu eða tónlistinni þeirra og stundum kom fyrir að hann spilaði ekkert yfir höfuð. Wright Í lok ársins 1967 gáfu þeir félagar út sinn þriðja slagara "apples and oranges", þó að tvö önnur lög "vegetable man" og "scream thy last scream" hefðu átt að koma þá var Syd of grillaður til að ljúka við þau. Þarna vissu meðlimirnir að hljómsveitinn myndi falla ef ekki væri gripið inní svo að þeir þeir réðu gamla skólafélaga Barrets og Waters, David Gilmour. Hann átti þá að gerast aðalgítarleikari þeirra en átti Syd samt að vera áfram bara ekki spila á tónleikum. En þessi hlutskipti entust ekki lengi vegna þess að núna var Syd orðinn alveg kexruglaður og fór hann tveimur mánuðum eftir að David gekk í bandið. Gilmour Eftir að Syd var farinn breyttist margt í hljómsveitinni og í staðinn fyrir að tapa áhangendum sínum græddu þeir fleiri. Waters tók yfir næstum alla textasmíð og bætti líka úr skák að Gilmour var frábær á gítar. Næsti diskurinn þeirra "saucerfull of secrets" var þó nokkuð keimlíkur fyrri ´stíl þeirra en þó ekki mikið. Árið 1971 gáfu þeir út "Meddle" og voru þá breytingarnar eftir að Syd fór farnar vel að segja til sín og fékk þessi diskur mjög góða dóma. En svo árið 1973 gáfu þeir út meistaraverkið sitt "Dark side of the moon". Þessi diskur var og er einn best seldi diskur allra tíma, hann seldist í 25 miljónum eintaka eða 25 föld platínum sala. Diskurinn var á vinsældar listum í næstum því áratug. Hljóðbrellurnar á disknum eru dásamlegar og sagt var að eitt það unaðslegasta sem maður gat gert væri að hlusta á diskin með headphones og reykja gras á meðan :). Einnig var það þessi diskur sem varð til þess að Pink Floyd voru viðurkenndir af Bandaríkjunum og öllum heiminum sem ótrúlegir tónlistar menn. A Saucerful Of Secrets Meddle Dark Side Of The Moon Svo eftir þessa plötu hefur fólk örugglega hugsað hvernig í fjandanum þeir ætlauðu að hafa fæturna á næstu plötu þar sem sú fyrri hafði hælana en tókst þeim ágætlega að uppfilla kröfurnar sem settar voru með "Wish you where here" sem gefinn var út árið 1975. Diskurinn var sagður eiga að bæði vera tileinkaður Syd Barret og einnig átti hann að fjalla um hversu fjarlægir hljómsveitar meðlimirnir voru hvern annan á tímabili eins og cover plötunar gefur til kynna. Til minningar um Syd var hinsvegar 17:30 minutna lag að nafni "shine on you crazy daimond" og myndi ég telja þetta eitt af bestu lögum tónlistarsögunnar(þetta er náttúrulega bara smekksatriði). En öllum til undrunar fengu meðlimir hljómsveitarinnar óvæntan gest þegar þeir voru að taka upp diskin. Engan annan en sjálfan en meistara Syd og var þetta í fyrsta skipti sem nokkur þeirra sá hann í 6 ár og því miður það síðasta. Wish You Were Here Næsti diskur þeirra "Animals" sem kom árið 1977 var hittin en fékk ekki jafngóðar móttökur og hinir diskarnir og er það örugglega því að kenna að vandamál voru byrjuð að blossa upp í hljómsveitinni. Svo virtist sem mikið um ósætti væri að ræða og upp komu sögusagnir um endir hljómsveitarinnar. En þó árið 1979 gáfu þeir út tvöfaldan disk "The Wall" og varð hann næst mest seldi diskurinn þeirra og varð slagarinn "another brick in the wall" eina lag þeirra sem náði efsta sæti á breska vinsældar listanum. En samböndin milli meðlima voru byrjuð að versna. Waters og Wright höfðu ekki verið sáttir við hvorn annan í mörg ár og heimtaði Waters að Wright yrði rekinn og var honum hent úr badninu árið 1980. Á meðan var Gilmour brjálaður útí Waters yfir hversu lítið hann fékk að njóta af velgengni "Wall" og tók Mason málstað Gilmours í þessu máli. Animals The Wall Allir héldu að núna væri þessu endanlega lokið hjá Pink Floyd en öllum til undrunar gáfu þeir út "the final cut" árið 1983 en var þessi diskur mun meira svona solo verkefni hjá Waters og Gilmour og kom Mason þessum diski lítið við og líka þegar Wright var farinn vantaði mikið upp á rafmögnuðu hljóð galdrana sem þeir voru svo þekktir fyrir. Þessi plata var þess vegna mikil vonbrigði fyrir marga sterka Pink Floyd aðdáendur. Stuttu eftir útgáfu disksins hætti hljómsveitinn. Allir meðlimir gerðu eikker solo verkefni en á endanum ætluðu Mason og Gilmour að stofna hljómsveitina upp á nýtt en því var Waters ekki hlinntur. Hann vildi meina að án hans væri ekkert Pink Floyd og fór hann jafnvel með málið fyrir dómstóla til að stöðva vini sína en hann tapaði. Eftir það árið 1987 komu Wright, Mason og Gilmour saman og stofnuðu hina nýju Pink Floyd. Þetta sama ár gáfu þeir út diskinn "A momentary lapse of reason" og hljómaði þessi plata mun betur en fyrirfari hennar og var á henni þessi gamli Pink Floyd andi. Þessi plata var kannski ekki jafn góð og gömlu plöturnar en samt góð var hún.  A Momentary Lapse Of Reason Þá fóru þeir félagar í velheppnaða heimstónleikaferð og næsta ár gáfu þeir út diskinn "Delicate sound of thunder" og náði hún hátt á vinsældar lista. Næsta stúdío plata var "The Divison Bell" og var yfir henni þessi gamli góði Pink Floyd andi sem betur fer og fékk hún ágætis viðtökur. Seinna árið 1995 gáfu þeir út tvöfalda tónleika plötu að nafni Pulse og ´þáðu aðdáendur hana með þökkum. En þó var Waters alltaf illur út í félaga sína fyrir að í sjálfu sér taka bara hann og henda honum úr hljómsveitinni í endirinn. Að lokum er það svo þannig að Syd Barret er en ruglaður og ver hann deginum til þess að mála en hefur aldrei aftur snúið til tónlistar heimsins enda ekki skrýtið vegna veikinda hans. Delicate Sound Of Thunder The Division Bell Pulse

 

 

 

PLÖTUSAFN PINK FLOYD Í HNOTSKURN:

Plötur Pink Floyd:

The Piper at the gates of dawn
1967

A Saucerful of secrets
1968

More 1969
Ummaqumma
1969

Atom heart Mother
1970

Meddle 1971

Obscured by Clouds
1972

The Dark side of the moon
1973

Wish You Were here
1975

Animals
1977

The Wall
1979

The Final Cut- A Requiem for War Dream
1983

A Momentary Laps of Reason
1987

Delicate sound of Thunder
1988

The Divison Bell
1994

Pulse
1995

Is there anybody out there? (TW Live)
2000

Echoes (best of) 2001